Δεν ξέρω αν το προσέξατε... αλλά είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα

Αυτά που βλέπουμε και ζούμε στον χώρο του αθλητισμού το τελευταίο διάστημα, δεν έχουν προηγούμενο, σε επαγγελματικό και σε ερασιτεχνικό επίπεδο.

Οι ομάδες όλων των επαγγελματικών κατηγοριών, όλων των ομαδικών αθλημάτων, αντιμετωπίζονται από το κράτος, στα ‘’χαρτιά’’ σαν επαγγελματικές, τους επιβάλλονται να έχουν επαγγελματικά συμβόλαια, τους επιβάλλονται φόροι, ασφαλιστικές εισφορές, περνάνε από Επιτροπές Επαγγελματικού Αθλητισμού για να πάρουν την άδεια συμμετοχής στο πρωτάθλημα. Στην πράξη όμως βλέπουν ότι έχουν την ίδια αντιμετώπιση με τις ομάδες των ερασιτεχνικών κατηγοριών.

Από την στιγμή που τόσο στην Super League 1, όσο και στην Α1 Basket League, υπάρχει ένα προκαθορισμένο υγειονομικό πρωτόκολλο που ακολουθούν ευλαβικά οι ομάδες και έχουμε κανονική αγωνιστική δράση, ποιος ο λόγος αν το ίδιο αυτό  υγειονομικό πρωτόκολλο ακολουθήσουν και όλες οι υπόλοιπες επαγγελματικές κατηγορίες όλων αθλημάτων, να μην τους δοθεί η άδεια να ξεκινήσουν τα πρωταθλήματα; 

Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη, για την τεράστια οικονομική ‘’ζημιά’’ που θα υποστούν όλες οι επαγγελματικές ομάδες; 

Στον παιδικό αθλητισμό, βλέπουμε να ‘’παγώνουν’’ τα όνειρα των μικρών παιδιών, αλλά και των ιδιοκτήτων των ιδιωτικών ακαδημιών που πλήττονται για άλλη μία φορά, που ίσως να οδηγήσει και πολλούς από αυτούς τους ιδιοκτήτες στο κλείσιμο των ακαδημιών, λόγω ότι δεν υπάρχουν έσοδα, δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα τρέχων έξοδα, με το κράτος να ‘’σφυρίζει’’ αδιάφορα και να τους έχει γυρίσει την πλάτη.    

Οι ιδιωτικές ακαδημίες που δεν έχουν ΚΑΔ θα έπρεπε να στηριχτούν οικονομικά από το κράτος, καθώς μιλάμε για τα σχολεία και την εκπαίδευση του αθλητισμού. 

Οι ιδιωτικές ακαδημίες πρέπει να έχουν την ίδια αντιμετώπιση με τα σχολεία, που εδώ πρέπει να υπάρξει άμεση συνεργασία του Υπουργείου Παιδείας με το Υφυπουργείο Αθλητισμού, ώστε να δοθεί μία λύση σε ένα τόσο σοβαρό και μείζων θέμα, καθώς μιλάμε πλέον για την ύπαρξη των ιδιωτικών ακαδημιών, αλλά και για την αθλητική εκπαίδευση των μικρών παιδιών.   

Δικαιολογημένα και εύλογα τα παρακάτω ερωτήματα των ανθρώπων των ακαδημιών, αλλά και των γονιών των μικρών αθλητών που θέτουνε προς όλους τους υπεύθυνους.

Γιατί στα σχολεία δεν τίθεται θέμα covid-19;

Τα Μ.Μ.Μ. είναι ασφαλή;

Οι πορείες και ο συνωστισμός στα μέρη που πραγματοποιούνται δωρεάν τα Rapid test είναι ασφαλή;

Οι επιχειρήσεις με αυξημένο αριθμό προσωπικού είναι ασφαλές;;;; 

Οι παιδικές χαρές είναι ασφαλές;;;;

Στα παγκάκια, στις πλατείες, στα δημόσια νοσοκομεία εκεί όλα είναι ασφαλή;

Βλέπουμε, μέσα από τα παραπάνω ερωτήματα την αγανάκτηση τόσο των ιδιοκτήτων των ακαδημιών, όσο και των γονιών να ‘’ξεχειλίζει’’ δικαίως καθώς το κράτος όπως και τον Μάρτιο έτσι και τώρα το πιθανότερο είναι πως δεν  θα τους αποζημιώσει που καταστρέφονται μέσα σε έξι μήνες δεύτερη φορά. Ενώ παράλληλα ‘’παγώνει’’ και τα όνειρα των μικρών αθλητών. 

Υ.Γ. Με αυτές τις συνθήκες και νοοτροπίες που επικρατούν στον Ελληνικό Αθλητισμό πως θα μπορέσουν οι Λίγκες και ομάδες (σε επαγγελματικό και ερασιτεχνικό επίπεδο) να προσελκύσουν χορηγούς και  επιχειρηματίες, να επενδύσουν;