Όταν η ομάδα Μπάσκετ του ΟΦΗ ‘’τρέλανε και άφηνε άφωνη’’ όλη την Μπασκετική Ελλάδα!

Ήταν η σεζόν 1997/1998 κι η ομάδα μπάσκετ του ΟΦΗ είχε δημιουργήσει ένα αγωνιστικό σύνολο που άφηνε πολλές προσδοκίες. Προπονητής ο Γιάννης Γιαννόπουλος και στο ρόστερ έβρισκες «τρανταχτά» ονόματα της εποχής εκείνης, μεταξύ των οποίων ήταν οι Βασίλης Λυπηρίδης, Νίκος Παπαϊωάννου, Παναγιώτης Ζωντός και Παναγιώτης Μαραγκόπουλος. Οι προσδοκίες των διοικούντων της ομάδας, αλλά και των φίλων της, δικαιώθηκαν στο τέλος της σεζόν, με τους «ασπρόμαυρους» να κατακτούν το πρωτάθλημα και να πανηγυρίζουν για πρώτη φορά την άνοδο του ΟΦΗ στη Β' Εθνική!

Η πορεία εκείνης της ομάδας του ΟΦΗ κατέπληξε τότε όλη την μπασκετική Ελλάδα, για την επαγγελματική της οργάνωση σε όλα τα επίπεδα, κάνοντας ακόμη και ομάδες της Α1 να την… ζηλεύουν όχι μόνο για τα «τρανταχτά» ονόματα που είχε στο ρόστερ της, αλλά και για τα αρκετά νέα πρόσωπα που ήρθαν στην ομάδα και κατάφεραν και «έδεσαν» όλοι μεταξύ τους, από την αρχή κιόλας, δημιουργώντας ένα υγιές αγωνιστικό σύνολο που μέσα στο παρκέ έβγαζε την ομαδικότητα, το πείσμα και το πάθος, ακόμα και σε παιχνίδια που κρίθηκαν στις λεπτομέρειες. Σ’ αυτό, βέβαια καθοριστικό ρόλο έπαιξε και ο τότε προπονητής των «ασπρόμαυρων» Γιάννης Γιαννόπουλος, που κατάφερε με μαεστρία να «δέσει» παλιούς και καινούργιους αθλητές, δημιουργώντας ένα απίστευτο σύνολο μέσα στο παρκέ, το οποίο κι έξω από αυτό ήταν ο ορισμός της παρέας, αλλά και ο Βασίλης Λυπηρίδης, που με την εμπειρία του... «τράβηξε» τους συμπαίκτες του, στον πρωταθλητισμό.

Σήμερα συμπληρώνονται 25 χρόνια (03/05/1998) από τη μέρα που η ομάδα του ΟΦΗ επικράτησε στο Κλειστό του Λίντο, της Χαλκίδας μετά από ένα συγκλονιστικό παιχνίδι στην παράταση με 63-57 (κ.α. 48-48) και ουσιαστικά «σφράγισε» το πρωτάθλημα και την πρώτη άνοδο στην Β’ Εθνική.

Στο συγκεκριμένο παιχνίδι, τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος οι δύο ομάδες βρίσκονταν ισόβαθμες στην πρώτη θέση με τον ΟΦΗ, έχοντας χάσει σε ένα επεισοδιακό ματς, στον Α’ γύρο με 4 πόντους, να «κυνηγάει» στο μεγάλο ντέρμπι πέρα από τη νίκη, να καλύψει και την μεταξύ τους διαφορά σε περίπτωση ισοβαθμίας.

Σε ένα κατάμεστο από κόσμο Λίντο, οι παίκτες ΟΦΗ μπήκαν στο «παρκέ» αγχωμένοι και ως καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος, δεν μπορούσαν να βρουν επιθετικές λύσεις απέναντι στην καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος. Ωστόσο, όσο περνούσαν τα αγωνιστικά λεπτά το άγχος έφευγε από πάνω τους και στο τέλος με συγκέντρωση, ψυχραιμία και βρίσκοντας επιθετικές λύσεις κατάφεραν να κερδίσουν.

Σημαντικό ρόλο, στην εξέλιξη του ματς αλλά και της νίκης των ‘’ασπρόμαυρων’’ έπαιξε η ηρεμία με την αυτοπεποίθηση που μετέδιδε στους παίκτες του ΟΦΗ, ο Γιάννης Γιαννόπουλος από τον πάγκο, η καταπληκτική άμυνα που έπαιξε ο Παναγιώτης Ζωντός πάνω στο «πρώτο βιολί» της Χαλκίδας, τον Σταμάτη που μπορεί να πει κανείς ότι τον κράτησε εκτός αγώνα στο πρώτο ημίχρονο, αλλά και οι Λυπηρίδης και Παπαϊωάννου που έκαναν απίστευτη δουλειά στο «ζωγραφιστό», σημειώνοντας 30 πόντους!

Ενώ, ως ‘’έκτο παίκτη’’ οι ασπρόμαυροι, είχαν τον κόσμο που «κρεμόταν» από τις κερκίδες δημιουργώντας μία «καυτή» ατμόσφαιρα, εμψυχώνοντας τους, ασταμάτητα καθ’ όλη την διάρκεια του ματς.

Να σημειώσουμε, ότι Γιάννης Γιαννόπουλος δεν μπορούσε να υπολογίζει στο συγκεκριμένο ματς, έναν παίκτη ‘’κλειδί’’ σε άμυνα και επίθεση τον Ηλία Σαρηγεωργίου, που ήταν τραυματίας και παρόλα αυτά, κατάφερε και αγωνίστηκε στο τέλος, κάποια λεπτά με ένεση στο πόδι.

Το ξεκίνημα του ματς ήταν ισορροπημένο με τον ΟΦΗ και τη Χαλκίδα να είναι ισόπαλοι 9-9 (στο 5’) ενώ στο 10’ οι «ασπρόμαυροι» ήταν μπροστά στο σκορ με μόλις έναν πόντο (9-8). Στο ημίχρονο οι δύο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια με το ταμπλό να γράφει 19-19.

Στην επανάληψη οι «ασπρόμαυροι» μπήκαν καλύτερα στο παρκέ και ξέφυγαν με +6 (28-22), με την Χαλκίδα ωστόσο να απαντάει με ένα σερί 0-7 και να περνάει μπροστά με 28-29, στο 30’. Ακολούθησε ένα επιμέρους σερί 9-1 από τον ΟΦΗ και βρέθηκε μπροστά στο σκορ με 37-30, παίρνοντας την μεγαλύτερη διαφορά στο παιχνίδι.

Στην συνέχεια, η Χαλκίδα εκμεταλλευόμενη κάποιες κακές στιγμές των παικτών του ΟΦΗ έφερε ξανά το ματς στα ίσια (42-42) 1,35’’ πριν το τέλος. Από εκείνο το σημείο και μετά σε κάθε φάση… έπεφταν κορμιά, με την ομάδα του ΟΦΗ να προηγείται 46-44, 37’' πριν το φινάλε και τη Χαλκίδα με 1/2 βολές του Α. Καπελέρη να μειώνει 46-45.

Το χρονόμετρο έδειχνε 9’’ πριν το τέλος και ο Παναγιώτης Μαραγκόπουλος κερδίζει 2 βολές, με τον Βασίλη Λυπηρίδη να πηγαίνει να αγκαλιάζει και να φιλάει τον συμπαίκτη του, θέλοντας έτσι να του δώσει δύναμη και να του τονώσει την ψυχολογία, με τον Μαραγκόπουλο να ευστοχεί από την γραμμή της φιλανθρωπίας, κάνοντας το σκορ 48-45. Ο ΟΦΗ στα τελευταία δευτερόλεπτα δεν έψαξε το φάουλ (με το τελικό σκορ να δικαιώνει αυτή την επιλογή) και ο Κουτσογιάννης με ένα μακρινό τρίποντο στην εκπνοή, ισοφάρισε σε 48-48 στέλνοντας το ματς στην παράταση!

Στο έξτρα πεντάλεπτο οι παίκτες του ΟΦΗ μπήκαν πιο ψύχραιμοι αλλά και αποφασισμένοι να «καθαρίσουν» το ματς. Ο Λυπηρίδης 1,29’’ πριν το τέλος σημειώνει ένα καθοριστικό καλάθι και κάνει το 61-56, ενώ 1’ πριν το φινάλε ο Ζωντός με καλάθι ανέβασε την διαφορά στο +7 (58-51). Η Χαλκίδα στα 50’’ απάντησε με τρίποντο του Α. Καπελέρη μειώνοντας 58-54. Ακολούθησαν ένα καλάθι του Ζωντού και μία ελεύθερη βολή του Μπαντά με την διαφορά να ανεβαίνει στο +7 (61-54). Η Χαλκίδα με τρίποντο του Σταμάτη μείωσε 61-57, ενώ στα 11’’ ο Μαντάς κερδίζει αντιαθλητικό φάουλ από τον Παπαδάκη, με τον παίκτη του ΟΦΗ να ευστοχεί και στις δύο βολές και ν’ ανεβάζει την διαφορά στο +6 (63-57). Η Χαλκίδα προσπάθησε στο τέλος με τρίποντο του Σταμάτη να καλύψει έστω την διαφορά του πρώτου ματς, χωρίς όμως να το καταφέρνει, με το τελικό 63-57 να φέρνει τον ΟΦΗ μία ανάσα από την Β Εθνική...

Το κλειστό του Λίντο, θυμίζει μεθυσμένη πολιτεία, οι σαμπάνιες να… ρέουν άφθονες, μέσα σε δάκρυα χαράς αλλά και λιποθυμίες (!!!), από την ένταση και την συγκίνηση. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι παίκτες του ΟΦΗ έφυγαν κυριολεκτικά με το εσώρουχο τους, από το παρκέ καθώς οι φίλαθλοι των «ασπρόμαυρων» τους έγδυσαν, θέλοντας να πάρουν ενθύμιο φανέλες και σορτσάκια...

Στα εναπομείναντα δύο παιχνίδια, με Ακαδημία (εκτός) και Ελευσίνα (εντός), ο ΟΦΗ χρειαζόταν μόνο μία νίκη για να κατακτήσει και μαθηματικά το πρωτάθλημα, με τους ‘’ασπρόμαυρους’’ να κερδίζουν και τα δύο ματς και να στέφονται πρωταθλητές με +1 βαθμούς από την Χαλκίδα.

ΟΦΗ - ΑΓΕ Χαλκίδας 63-57 παρ. (κ.α. 48-48)

ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ: Μιναρετζόπουλος - Γκόντας

ΠΕΝΤΑΛΕΠΤΑ: 4-4, 9-8, 14-12, 19-19 (Ημίχρονο), 28-24, 35-30, 39-35, 48-48(Κανονική διάρκεια), 63-57 (παράταση)

ΟΦΗ (Γιάννης Γιαννόπουλος): Ππαϊωάννου 16, Ζωντός 12, Μαραγκόπουλος 6, Χατζησυμεών, Λυπηρίδης 14, Καραφύλλης 6 (1), Σαρηγεωργίου, Σκουλατάκης, Βεργετάκης, Μπαντάς 9

ΑΓΕ Χαλκίδα (Βαγγέλης Αγγέλου): Καπελέρης Α. 15 (2), Παπαδάκης 6 (1), Τσίτσης, Κουτσογιάννης 3 (1), Σταμάτης 16 (1), Τουλουμτζής, Χατζηωάννου 9 (1), Μπακάμης, Βοσνιάδης 3 (1), Καπελέρης Ν. 5

Η βαθμολογία της Γ’ Εθνικής 1997-1998:
1. ΟΦΗ 47
2. ΑΓΕ Χαλκίδας 46
3. Γαλάτσι 44
4. Δούκας 44
5. Ελευσίνα 40
6. Κάδμος Θηβών 40
7. Δάφνη Δαφνίου 40
8. Εργοτέλης 39
9. Άμιλα Περιστερίου 37
10. Λαμία 36
11. Κρόνος 34
12. Ακαδημία 34
13. Όμηρος Χίου 33
14. ΙΤΕΑ 32

Το φύλλο αγώνα του παιχνιδιού ΟΦΗ-ΑΓΕ Χαλκίδας:


Τα ομαδικά στατιστικά του ΟΦΗ 1997-1998 ΕΔΩ:

Η ομάδα του ΟΦΗ της χρονιάς 1997-1998


Στην φωτογραφία διακρίνονται όρθιοι από αριστερά οι: Τάσος Μπαντάς (15), Βασίλης Λυπιρίδης (8), Νίκος Παπαιωάννου (4), Χρήστος Καρατζάς (12), Αντώνης Βεργετάκης (13).

Καθιστοί από αριστερά: Πιτ Μπινέλας (11), Γιώργος Παπουτσάκης (7), Σάκης Καραφύλης (9), Παναγιώτης Μαραγκόπουλος (6), Παναγιώτης Ζωντός (5), Ηλίας Σαρηγεωργίου (10).

Οι μεγάλοι πρωταγωνιστές, εκείνης της ομάδας, θυμούνται και μιλάνε στην «infosports.gr» και στον Γιάννη Παρασύρη, για το συγκλονιστικό εκείνο παιχνίδι και για την καταπληκτική αγωνιστική χρονιά (1997-1998) του ΟΦΗ.


Γιάννης Γιαννόπουλος: «Ήμασταν η καλύτερη ομάδα και δίκαια κατακτήσαμε το πρωτάθλημα και την άνοδο»


Ο προπονητής του ΟΦΗ μπάσκετ της περιόδου 1997/98 ήταν ο Γιάννης Γιαννόπουλος, που κλήθηκε να «χτίσει» μία ομάδα με ρόστερ αποτελούμενο από πολλά νέα πρόσωπα. Και κατάφερε με μαεστρία να «δέσει» παλιούς και καινούργιους αθλητές, δημιουργώντας ένα απίστευτο σύνολο μέσα στο παρκέ, το οποίο κι έξω από αυτό ήταν ο ορισμός της παρέας. 

Με την ηρεμία του, έδινε αυτοπεποίθηση και δύναμη στους παίκτες του, καθ’ όλη την διάρκεια της χρονιάς. Ο ίδιος θυμάται και μας λέει: «Ήμασταν μία ομάδα καινούργια μεν, σε πρόσωπα αλλά που καταφέραμε να «δέσουμε» γρήγορα, δημιουργώντας ένα σύνολο με πολύ καλό κλίμα εντός και εκτός παρκέ και που στην συνέχεια τα παιδιά έγιναν μία παρέα, μία οικογένεια. Κι αυτό το δείξαμε και μέσα στο γήπεδο, με αποτέλεσμα να επιβραβεύεται στο τέλος με τον καλύτερο τρόπο. Ήμασταν η καλύτερη ομάδα και δίκαια κατακτήσαμε το πρωτάθλημα και την άνοδο. Όσο για το παιχνίδι με την Χαλκίδα, είχαμε άγχος πολύ και ως ομάδα με την καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος, δεν μπορούσαμε να βρούμε επιθετικές λύσεις απέναντι στην ομάδα με την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος. Ενώ σημαντική απουσία στο ματς ήταν ο τραυματίας Ηλίας Σαρηγεωργίου. Στην παράταση, είχαμε το κουράγιο, τα ψυχικά αποθέματα και με καλές επιθετικές λύσεις όχι μόνο καταφέραμε να πάρουμε την νίκη, αλλά να καλύψουμε και την διαφορά (-4) του πρώτου γύρου. Στα δύο εναπομείναντα παιχνίδια για το τέλος με Ακαδημία (εκτός) και Ελευσίνα (εντός) θέλαμε μόνο μία νίκη να κατακτήσουμε και μαθηματικά το πρωτάθλημα και παράλληλα την άνοδο, που κερδίσαμε και τα δύο». 

Τάσος Μπαντάς: «Ήμασταν καλύτεροι και κατακτήσαμε δίκαια το πρωτάθλημα» 

Ο Τάσος Μπαντάς ήταν ένα αθλητής προερχόμενος από τα «σπλάχνα» του ΟΦΗ, που από τα 17 έπαιζε στην ανδρική ομάδα και στην Γ’ Εθνική με τους ‘’ασπρόμαυρους’’. Ενώ την ‘’μαγική’’ για τον ΟΦΗ χρονιά (1997-98) που κατέκτησε το πρωτάθλημα και την άνοδο στην Β’ Εθνική, ήταν ο αρχηγός της ομάδας, έχοντας παράλληλα μεγάλη συμβολή στην επιτυχία αυτή.
Ο Τάσος Μπαντάς θυμάται για τη χρονιά εκείνη: «Ήταν μία καταπληκτική χρονιά, έχοντας μία καταπληκτική ομάδα, με παιδιά που γίναμε μία δεμένη ομάδα και παρέα και κατακτήσαμε δίκαια το πρωτάθλημα. Όσον αφορά για το ματς με την Χαλκίδα, τα δώσαμε όλα για την νίκη και τα καταφέραμε σε ένα κατάμεστο γήπεδο, με συγκλονιστική συμπαράσταση από τους φίλους του ΟΦΗ. Θυμάμαι ότι φύγαμε από το γήπεδο με το εσώρουχο, καθώς μας είχαν γδύσει κυριολεκτικά οι φίλαθλοι και μας είχαν πάρει σορτσάκια και φανελάκια. Εγώ λίγες μετά συνάντησα στο δρόμο κάποιον οπαδό του ΟΦΗ και φορούσε την φανέλα μου και αναγνωρίζοντας με, μου έδωσε συγχαρητήρια για το επίτευγμα που είχαμε καταφέρει, λίγες μέρες πριν!». 

Βασίλης Λυπηρίδης: «Αυτή η χρονιά ήταν από τις πιο όμορφες της καριέρας μου» 

Η επιλογή το καλοκαίρι του 1997 της διοίκησης του ΟΦΗ να πείσει τον Βασίλη Λυπηρίδη – με το «βαρύ» όνομα και την εμπειρία – να φορέσει τη φανέλα του συλλόγου, τους δικαίωσε στο έπακρο. Ο πρώην άσος του Άρη βοήθησε τα μέγιστα τους «ασπρόμαυρους» να φτάσουν σε αυτή την επιτυχία, αλλά παράλληλα βοήθησε και τους συμπαίκτες του, δίνοντας τους δύναμη και ώθηση για πρωταθλητισμό. Μαζί με τον Νίκο Παπαϊωάννου δημιούργησαν ένα απίστευτο δίδυμο στο «ζωγραφιστό». 

Ο ίδιος, θυμάται και αναφέρει: «Αυτή η χρονιά με τον ΟΦΗ που ήταν και η τελευταία της καριέρας μου, ως αθλητής, ήταν από τις πιο όμορφες. Ήμασταν μία ομάδα που είχε αθλητές με προδιαγραφές. Είχαμε, πολύ καλό κλίμα εντός και εκτός παρκέ, ενώ εντός παρκέ «τραβούσε» ο ένας τον άλλο για την επιτυχία και που το δείξαμε καθ’ όλη την διάρκεια της χρονιάς… Εγώ, είχα την μεγαλύτερη ευθύνη να «παρασύρω» και τα άλλα παιδιά στον πρωταθλητισμό και πιστεύω αυτό να το κατάφερα. Οργανωτικά η ομάδα, δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από καλές ομάδες της Α1. Αγωνιστικά ήταν μία χρονιά, με πολλές ευχάριστες συγκινήσεις που στο τέλος καταφέραμε να πανηγυρίσουμε πρωτάθλημα και άνοδο μαζί. Όσον αφορά το ματς με την Χαλκίδα, γνωρίζαμε ότι δεν θα έχουμε εύκολο έργο, όπως και φάνηκε στο γήπεδο, όμως ήμασταν καλύτεροι, είχαμε στο τέλος, ψυχραιμία, συγκέντρωση και κερδίσαμε δίκαια». 

Ο Βασίλης Λυπηρίδης, αναφέρθηκε και στην αποχώρηση του το καλοκαίρι του 1998 από την ομάδα του ΟΦΗ αλλά και από την ενεργό δράση: «Ήταν κάτι που το έκανα με λύπη, καθώς οι επαγγελματικές μου, υποχρεώσεις δεν μου επέτρεψαν να συνεχίσω στον ΟΦΗ και στην ενεργό δράση». 

Επίσης, μας είπε τον λόγο που τον κάνει να νιώθει Κρητικός και να αγαπάει το νησί. «Την Κρήτη την αγαπάω και έρχομαι από το 1987 συνεχώς και νιώθω πλέον σαν να έχω Κρητική καταγωγή»! 

Παναγιώτης Ζωντός: «Ήμασταν ομάδα με απίστευτη χημεία και δίκαια κατακτήσαμε πρωτάθλημα και άνοδο» 

Ο Παναγιώτης Ζωντός, προερχόμενος από την «υπερομάδα» των Αμπελοκήπων με τις πέντε (!) συνεχόμενους ανόδους, ήρθε το καλοκαίρι του 1997 στον ΟΦΗ, συμβάλλοντας τα μέγιστα ώστε οι «ασπρόμαυροι» να φτάσουν στην επιτυχία. 
Ο ίδιος θυμάται και λέει: «Ήμασταν μία ομάδα με απίστευτη χημεία, με παίκτες χωρίς να είναι μαζί χρόνια που όμως καταφέραμε να «δέσουμε» και να δημιουργήσουμε ένα απίστευτο σύνολο εντός παρκέ. Αλλά και μία απίστευτη παρέα εκτός παρκέ. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να κάνουμε μία καταπληκτική πορεία και να κατακτήσουμε πρωτάθλημα και άνοδο. Για εκείνο το συναρπαστικό παιχνίδι με την Χαλκίδα, θυμάμαι ότι είχα αναλάβει το μαρκάρισμα του πρώτου σκόρερ της, του Σταμάτη. Και κατάφερα να τον περιορίσω σημαντικά, κάτι που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη νίκη μας».

Παναγιώτης Μαραγκόπουλος: «Ήμασταν δεμένη ομάδα με χημεία κι απίστευτο σύνολο εντός και εκτός παρκέ»

Μαζί με τον Παναγιώτη Ζωντό από την εκπληκτική ομάδα των Αμπελοκήπων προερχόταν κι ο Παναγιώτης Μαραγκόπουλος, που με τη σειρά του βοήθησε σε πολύ μεγάλο βαθμό τον ΟΦΗ να κατακτήσει πρωτάθλημα και άνοδο. 
Ο ίδιος μας λέει: «Μπορεί να ήμασταν μία ομάδα με αρκετά νέα πρόσωπα, όμως από την αρχή είχαμε απίστευτη χημεία και καταφέραμε να «δέσουμε», δημιουργώντας ένα απίστευτο σύνολο εντός και εκτός παρκέ. Αυτό ήταν και το «κλειδί» της επιτυχίας μας. Όσο για το παιχνίδι με την Χαλκίδα θυμάμαι ότι ήμασταν νευρικοί και αγχωμένοι στην κανονική του διάρκεια, ενώ στην παράταση είχαμε την ψυχραιμία και το καθαρό μυαλό σε επίθεση και άμυνα και φτάσαμε την νίκη. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και ο προπονητής μας (σ.σ. Γιάννης Γιαννόπουλος) που με την ηρεμία του, μας γέμιζε δύναμη και αυτοπεποίθηση καθ’ όλη την διάρκεια του ματς. Αξέχαστο ήταν το φιλί του Βασίλη Λυπηρίδη στο τέλος της κανονικής περιόδου, εμψυχώνοντας με και δίνοντας μου δύναμη, πριν εκτελέσω τις δύο πολύ κρίσιμες ελεύθερε βολές. Θυμάμαι επίσης ότι φύγαμε από το γήπεδο με το εσώρουχο, καθώς οι φίλαθλοι του ΟΦΗ, μας έγδυσαν, θέλοντας να πάρουν ενθύμιο φανέλες και σορτσάκια. Εγώ έφυγα από το γήπεδο έχοντας «αποκομίσει» μώλωπες και γρατζουνιές από το πολύ σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων μου»!

Ηλίας Σαρηγεωργίου: «Ήμασταν ομάδα ψυχωμένη και δουλευμένη σε όλες τις θέσεις» 

Ένας ακόμη παίκτης από τα «σπλάχνα» του ΟΦΗ είχε την ευτυχία να πανηγυρίσει το πρωτάθλημα και την άνοδο. Ο Ηλίας Σαρηγεωργίου παίζοντας στην Γ’ Εθνική από τα 15 (!!!), με την «ασπρόμαυρη» φανέλα, την «μαγική» εκείνη χρονιά (1997-1998) σε αρκετά ματς λειτούργησε σαν ο παίκτης «κλειδί». Ο ίδιος θυμάται και αναφέρει: «Ήμασταν μία ομάδα, που είχε ψυχωμένους παίκτες και δουλευμένους σε όλες τις θέσεις. Καθ’ όλη την διάρκεια της χρονιάς είχαμε χημεία, πάθος και δύναμη και το δείξαμε σε δύσκολες έδρες, όπως της Θήβας, της Ιτέας και της Χίου. Στο ματς με την Χαλκίδα, ήμουν τραυματίας κατάφερα και αγωνίστηκα στο τέλος, λίγα λεπτά με ένεση».

Σάκης Καραφύλλης: «Ήταν η μεγαλύτερη ομάδα σε ονόματα και εμπειρία που δημιούργησε ο ΟΦΗ»

Ο Σάκης Καραφύλλης, ήταν ένα αθλητής βγαλμένος από τις ακαδημίες του ΠΑΟΚ, έχοντας κατακτήσει στο Λίντο το 1987 το πανελλήνιο πρωτάθλημα εφήβων με τον «δικέφαλο του Βορρά». Βρέθηκε αργότερα ξανά… στην Κρήτη για το ΟΑΑΗ με το οποίο απέκτησε πολλές μπασκετικές «εικόνες» και το καλοκαίρι του 1996, αποφάσισε να κάνει την… εσωτερική μετακόμιση εντός των τειχών της πόλης του Ηρακλείου, από το ΟΑΑΗ στον ΟΦΗ. 
Ο ίδιος μας αναφέρει: «Πιστεύω ότι ήταν η μεγαλύτερη ομάδα σε ονόματα και εμπειρία που δημιούργησε ο ΟΦΗ και έδεσε τόσο γρήγορα, με αποτέλεσμα να έρθει αυτή η επιτυχία. Αγωνιστικά ήταν μία πολύ δύσκολη χρονιά με δύσκολα παιχνίδια, όμως με «όπλα» μας, την εμπειρία, την ψυχραιμία και το πολύ καλό κλίμα που είχαμε μεταξύ μας, καταφέραμε να φτάσουμε στην επιτυχία. Όσον αφορά το ματς με την Χαλκίδα, ήταν ένα ματς χωρίς αύριο για εμάς, που καταφέραμε και κερδίσαμε, κατακτώντας ουσιαστικά το πρωτάθλημα και την άνοδο στην Β’ Εθνική». 

Νίκος Παπαϊωάννου: «Είχαμε ομάδα με χημεία και πάθος κι αυτός μας έδωσε δίκαια τον τίτλο» 

Ο Νίκος Παπαϊωάννου προερχόμενος από το πρωτάθλημα της Α1 το καλοκαίρι του 1996 φόρεσε την φανέλα του ΟΦΗ. Την πρώτη του χρονιά με τους «ασπρόμαυρους» είδε να χάνεται στις λεπτομέρειες η άνοδος από την Γ’ στην Β’ Εθνική. Την δεύτερη όμως σεζόν (1997-98) η καριέρα του «σημαδεύτηκε» από το πρωτάθλημα και την άνοδο στην Β Εθνική, με τον ίδιο μάλιστα ν’ αποτελεί ένα ακτύπητο «δίδυμο» με τον Βασίλη Λυπηρίδη στο «ζωγραφιστό». 
Ο ίδιος, με την σειρά του, θυμάται για εκείνη τη σεζόν: «Ήμασταν μία πολύ καλή ομάδα, με εμπειρία και χημεία, που δικαίως στο τέλος πανηγυρίσαμε την άνοδο στην Β’ Εθνική». 
Όσο για το συγκλονιστικό παιχνίδι απέναντι στην Χαλκίδα μας είπε: «Ήταν ένα παιχνίδι, που με ψυχή, συγκέντρωση, ψυχραιμία και πάθος καταφέραμε να κερδίσουμε».

Αντώνης Βεργετάκης: «Ήμασταν καλύτεροι και δίκαια πανηγυρίσαμε την άνοδο»

Ο Αντώνης Βεργετάκης, όπως και οι Τάσος Μπαντάς και Ηλίας Σαρηγεωργίου, ήταν ένα παιδί, προερχόμενο από τα «σπλάχνα» του ΟΦΗ, έχοντας σημαντική συμβολή στην επιτυχία της ομάδας των «ασπρόμαυρων» εκείνη την χρονιά. Στο συγκλονιστικό παιχνίδι με την Χαλκίδα, στην παράταση βρέθηκε με ένα σπασμένο δόντι από αγκωνιά αντιπάλου κάτι που θυμάται και μας εξιστορεί: «Ήταν μία καταπληκτική χρονιά και παρόλο είχαν έρθει αρκετά νέα πρόσωπα και νέος προπονητής, καταφέραμε άμεσα να δέσουμε και να δημιουργήσουμε μία δεμένη ομάδα μέσα στο παρκέ και μία δεμένη παρέα εκτός παρκέ. Ήμασταν καλύτεροι και δίκαια πήραμε πρωτάθλημα και άνοδο εκείνη την χρονιά. Ήταν ένα παιχνίδι, που με ψυχή, συγκέντρωση, ψυχραιμία και πάθος καταφέραμε να κερδίσουμε, απέναντι σε ένα δυνατό και σκληρό αντίπαλο. Μάλιστα στην παράταση από αγκωνιά αντιπάλου έσπασε ένα δόντι μου».










Γ.Π.
Από το Blogger.