Μ. Τράγου: Ο ρόλος του προπονητή σε μια ακαδημία είναι πολυσύνθετος, καθώς έχει να κάνει με παιδιά σε τρυφερή ηλικία που διαμορφώνουν το χαρακτήρα τους

Η ποδοσφαιρίστρια  των Νέων Ατρομήτου και προπονήτρια στα κορίτσια της Κ13 στις Γυναίκες Ατρομήτου και στην Κ 10 αγοριών του Ηρακλή Περιστερίου Μαίρη Τράγου, σε μία αποκαλυπτική συνέντευξη στο ‘’.infosports.gr’’ μιλάει για το γυναικείο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα.

Η Μαίρη Τράγου είναι παιδί του Τάσου Τράγου και της Στέλλας Μουζάκης, που μεγαλώνοντας μέσα σε μία οικογένεια που οι παππούδες ήταν φανατικοί της στρογγυλής θέας και κυρίως του μπλε αστεριού του Ατρομήτου, δε γινόταν η Μαίρη Τράγου με την σειρά της να μην ασχοληθεί με το άθλημα του ποδόσφαιρου από την ηλικία οχτώ ετών.

Το 2007 αγωνίστηκε στη γυναικεία ομάδα του Ατρομήτου, η οποία ιδρύθηκε από τους γονείς της.

Το 2018 η Μαίρη Τράγου συνέχισε την καριέρα της στις Νέες Ατρομήτου  που επίσης ιδρύθηκε από τους γονείς της και αγωνίστηκε στη Γ Εθνική. Κέρδισε την άνοδο αήττητη στη Β εθνική και πέρσι (2028/19) που δεν ολοκληρώθηκε το πρωτάθλημα λέγω του κορανιού βρισκόταν στην 4η θέση της βαθμολογίας.

Να σημειώσουμε ότι τον Φεβρουάριο του 2019 η Μαίρη Τράγου τραυματίστηκε σοβαρά (ρηξη επιγονατιδικού τένοντα και ρήξη προσθίου χιαστού), υποβλήθηκε σε 2 χειρουργεία και έμεινε εκτός των 4 γραμμών του γηπέδου για 1 χρόνο, για την πλήρη αποκατάσταση και την επιστροφή της!

Φόρεσε το εθνόσημο από το 2009 σαν Κορασίδα, στη συνέχεια σα Νεανίδα και είχε αρκετές κλήσεις και στην Εθνική Ομάδα Γυναικών.

Η Μαίρη Τράγου πέρα ότι είναι κάτοχος του διπλώματος προπονητής ΟΥΕΦΑ Β, διαθέτει τέτοιες  γνώσεις που δεν μπορούσε να μην τις δώσει και στα νέα κορίτσια που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο! Γι αυτό την έχει κερδίσει η προπονητική, που είναι και τεχνικός στην Κ13 στις Γυναίκες Ατρομήτου.

Αναλυτικά η συνέντευξη της Μαίρης Τράγου:

Ε.Ρ.: Πια είναι η άποψη σου για την απόφαση της κυβέρνησης για την επιβολή lock down στις αθλητικές ακαδημίες και στις αθλητικές δραστηριότητες; 

Α.Π.: Όσον αφορά τη διακοπή των αθλητικών δραστηριοτήτων στον ερασιτεχνικό και στον παιδικό-εφηβικό αθλητισμό είναι ξεκάθαρο ότι δημιουργεί πληθώρα προβλημάτων στα παιδιά, τους εφήβους και τους ερασιτέχνες αθλητές όλων των αθλημάτων, καθώς βγαίνουν εκτός προπονητικών και αγωνιστικών στόχων. Τα ίδια προβλήματα, ίσως και περισσότερα έχουν και τα σωματεία τα οποία έχουν πολλά έξοδα να καλύψουν και βλέπουν την αγωνιστική χρονιά να χάνεται. Τα μέχρι τώρα χρήματα που ξόδεψαν για αθλητικό εξοπλισμό, ρουχισμό, μεταγραφές, προπονητές , προετοιμασία, δηλώσεις συμμετοχής σε πρωταθλήματα που δεν ξεκίνησαν, βλέπουν να  πέφτουν στο κενό. Ας ελπίσουμε να γυρίσουμε όσο το δυνατόν συντομότερα γίνεται στην καθημερινότητά μας ασφαλείς και υγιείς και να προσπαθήσουμε να συνεχίσουμε από εκεί που σταματήσαμε.

Ε.Ρ.: Το προφίλ και την φιλοσοφία που πρέπει να έχει ένας προπονητής σε μία ακαδημία ποδοσφαίρου 

Α.Π.: Ο ρόλος του προπονητή σε μια ακαδημία είναι πολυσύνθετος, καθώς έχει να κάνει με παιδιά σε τρυφερή ηλικία που διαμορφώνουν το χαρακτήρα τους. Ο προπονητής πρέπει να είναι πρώτα απ’ όλα παιδαγωγός, να είναι παράδειγμα με τη συμπεριφορά του, επικοινωνιακός, δίκαιος και να ασχολείται εξίσου με όλα τα παιδιά. Να εστιάζει στο fair play, στη διαμόρφωση αθλητικής παιδείας των νεαρών αθλητών. Είναι πολύ σημαντικό φυσικά να έχει γνώσεις και μεταδοτικότητα, σωστή μεθοδολογία δίνοντας μεγάλη προσοχή στο ‘τι’ και ‘με ποιους τρόπους’ πρέπει να διδαχθεί το παιδί σε ποια ηλικία.

Ε.Ρ.: Ποιες αρχές θα πρέπει να έχει και να στηρίζεται μία ακαδημία ποδοσφαίρου γυναικών;

Α.Π.: Μια ακαδημία ποδοσφαίρου γυναικών πρέπει να έχει όλες τις αρχές αντίστοιχων ακαδημιών αγοριών και συμπληρωματικά να φροντίζει να καλύπτει και τις ιδιαιτερότητες που προκύπτουν από το περιβάλλον. Τα κορίτσια έρχονται στην ακαδημία με κίνητρο την αγάπη τους για το άθλημα. Εμείς οριοθετούμε το πλαίσιο τονίζοντας τις σχέσεις μεταξύ των μελών της ομάδας, των προπονητών, της διοίκησης, των γονέων όπως σε κάθε αντίστοιχη ακαδημία αγοριών. Επιπλέον ενισχύουμε και θωρακίζουμε το δικαίωμα των κοριτσιών να ασχοληθούν με το άθλημα που ίσως κάποιοι να σχολιάσουν αρνητικά. Προσπαθούμε να διαχωρίσουμε τα επίπεδα και εδώ έχουμε διαφοροποιήσεις με τις ακαδημίες αγοριών καθώς ο αριθμός είναι μικρότερος και τα ηλικιακά εύρη μεγαλύτερα. Καλλιεργούμε την ομαδικότητα, την εμπιστοσύνη, την πειθαρχία, το σεβασμό, την αλληλεγγύη συνδυαστικά με το κίνητρο της επιτυχίας και τα όνειρα των αθλητριών μας. Οι ελλείψεις στο θεσμικό πλαίσιο ποδοσφαιρικών ακαδημιών γυναικών στη χώρα μας κάνουν το έργο μας πιο δύσκολο και προσπαθούμε να καλύπτουμε τα κενά με πολύ περισσότερο κόπο, προσωπικό χρόνο, μεράκι από τις ακαδημίες αγοριών. Στην ομάδα μου είμαστε πολύ περήφανοι για τις ακαδημίες μας, τις αθλήτριες που έχουμε βγάλει και το κλίμα στις τάξεις μας.

Ε.Ρ.: Ποιες είναι οι βασικές διαφορές του γυναικείου και του ανδρικού ποδοσφαίρου και πως βλέπεις μία γυναίκα προπονήτρια το να κοουτσάρει ανδρικές ομάδες;

Α.Π.: Οι βασικές διαφορές ανδρικού και γυναικείου ποδοσφαίρου όπως και σε κάθε άλλο άθλημα έχουν να κάνουν με τη φυσική κατάσταση , την ταχύτητα, τη δύναμη, την αντοχή, στο τεχνικό-τακτικό κομμάτι το γυναικείο διεθνές ποδόσφαιρο έχει καλύψει τις διαφορές. Στην Ελλάδα φυσικά υπάρχει και εκεί μεγάλη απόσταση. Βασικές διαφορές προκύπτουν και από την εμπορικότητα των αθλημάτων καθώς οι άνδρες ποδοσφαιριστές χαίρουν μεγάλης αναγνωσιμότητας και διαμορφώνουν αντίστοιχες ψυχολογίες συμπεριφορές. Η ψυχοσύνθεση των 2 φύλων είναι επίσης διαφορετική. Πιστεύω ότι μια προπονήτρια που είναι καταρτισμένη και έχει εμπειρίες σαν ποδοσφαιρίστρια υψηλού επιπέδου θα μπορούσε με την κατάλληλη υποστήριξη να ανταπεξέλθει σε μια ανδρική ομάδα σωστά οργανωμένη. Στη χώρα μας ίσως αυτό , είναι στην ουσιαστική του μορφή, αρκετά μακριά.

Ε.Ρ.: Ένας προπονητής ακαδημίας αθλητών, οι συνθήκες είναι τέτοιες που τον αναγκάζουν να είναι παράλληλα προπονητής, γυμναστής, ψυχολόγος, με αποτέλεσμα να πέφτουν πάνω του αρκετά κομμάτια εκτός από την τακτική. Όλο αυτό πόσο δύσκολο είναι για ένα προπονητή; 

Α.Π.: Αυτό είναι η καθημερινότητα ενός προπονητή ακαδημίας και αρκετές φορές ερασιτεχνικών σωματείων. Θεωρώ ότι για έναν προπονητή με όλη την ολοκληρωμένη διαδρομή απόφοιτο πανεπιστημίου, γυμναστή ειδικά στο επίπεδο του ακαδημαϊκού ποδοσφαίρου δεν είναι καθόλου δύσκολο. Στις ομάδες εννοείται ότι η ύπαρξη επιτελείου συνεργατών είναι πολύ σημαντική. Η εξειδίκευση , η ανταλλαγή απόψεων, ο καταμερισμός των ρόλων είναι κλειδί για την επιτυχία.

Ε.Ρ.: Το αγωνιστικό και οργανωτικό επίπεδο του γυναικείου ποδοσφαίρου στην Ελλάδα πως το κρίνεις;

Α.Π.: Θεωρώ ότι εμείς οι άνθρωποι του γυναικείου ποδοσφαίρου δεν πρέπει να κρύβουμε κάτω από το χαλί την πραγματικότητα. Οι ομάδες κάνουν την προσπάθειά τους με όποια μέσα διαθέτουν η κάθε μια , το επίπεδο όμως είναι χαμηλό, αγωνιστικά μια κυρίαρχη ομάδα που έχει τη δυνατότητα να συγκεντρώνει τις καλύτερες παίχτριες. Στην ομάδα μου κάνουμε εδώ και χρόνια μια προσπάθεια με ακαδημίες και αθλήτριες που δημιουργήθηκαν εδώ και μας έφτασαν μέχρι την 3η πανελλήνια θέση στην Ελλάδα. Η προπονήτρια εδώ και 8 χρόνια Καλομοίρα Κοντομίχη ανέδειξε αρκετές παίκτριες οι οποίες ακόμα και σήμερα πλαισιώνουν τις Εθνικές ομάδες. Συνεχίζουμε με το ίδιο πλάνο έστω από άλλο ανεξάρτητο δικό μας σωματείο καθώς κάποιοι θεώρησαν σωστό να καπηλευτούν τους κόπους μας. Πιστεύω ότι αυτός ο δρόμος των ακαδημιών αν ακολουθηθεί απ τα γυναικεία σωματεία της Ελλάδας θα αναβαθμίσει το αγωνιστικό επίπεδο. Για το οργανωτικό , δυστυχώς υπάρχουν πολλές ενστάσεις , θεωρώ ότι 2-3 εύκολες διαρθρωτικές αλλαγές στον τρόπο διεξαγωγής του πρωταθλήματος θα βοηθούσαν στην αναβάθμιση. 

Ε.Ρ. : Ποια πρέπει να είναι η αντίδρασή ενός προπονητή για μια νίκη και πώς αντιμετωπίζεται μια ήττα;

Α.Π.: Η νίκη και η ήττα είναι στον αθλητισμό και η διαχείρισή τους ξεκινά από την τρυφερή ηλικία των παιδιών στο ακαδημαϊκό επίπεδο. Τα παιδιά μαθαίνουν να τα δίνουν όλα για τη νίκη ή στα πλαίσια του τίμιου αγώνα, πάντα να αποδέχονται την ήττα και να μαθαίνουν από αυτή. Να βελτιώνουν τις αδυναμίες τους για να φτάσουν σε περισσότερες νίκες, να χαίρονται τις νίκες τους χωρίς να υποτιμούν ή να προσβάλλουν τον αντίπαλο και χωρίς να χάνουν το δρόμο και την ουσία του αθλητισμού. Όλα αυτά ξεκινούν από τον προπονητή , οι παίχτες πρέπει να τα έχουν βιώσει και ο προπονητής να τα υπερασπίζεται ο ίδιος με τη συμπεριφορά του όσο μεγάλη και να είναι μια νίκη, όσο οδυνηρή μια ήττα.

Ε.Ρ. : Τα κορίτσια αντέχουν την πίεση του πρωταθλητισμού;

Α.Π.: Τα κορίτσια που έχουν εκπαιδευτεί κατάλληλα από ένα σωστά δομημένο και οργανωμένο αθλητικό οργανισμό σαφώς και αντέχουν την όποια πίεση. Μπορεί να θεωρούνται πιο ευαίσθητες είναι όμως ταυτόχρονα πιο ώριμες και έτοιμες να δεχθούν τις ευθύνες και να τις διαχειριστούν μέσα από τις δεξιότητες που έχουν αναπτύξει σε αθλητικό, νοητικό,  πνευματικό επίπεδο.

Ε.Ρ. : Υπάρχουν άλλοι παράγοντες που ασκούν πίεση στα παιδιά; (π.χ γονείς, σχολείο αποτελέσματα)

Α.Π.: Οι ευθύνες και οι πιέσεις στα παιδιά τη σύγχρονη εποχή , όπως ένας προπονητής μπορεί να τις διακρίνει είναι πολλαπλές. Ο ρόλος του αθλητισμού και του προπονητή είναι ο εφοδιασμός με προσόντα και ψυχικές ικανότητες στο παιδί να ανταπεξέλθει , πειθαρχία , αυτοπεποίθηση, αυτοέλεγχος, μερικά μόνο από αυτά. 

Ε.Ρ.: Το ‘’αθλητικό σχολείο’’ βοηθούσε στην βελτίωση και την εξέλιξη των νεαρών αθλητών και αν θα πρέπει να επαναλειτουργήσει;

Α.Π.: Το ‘αθλητικό σχολείο’ ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα κατά τη γνώμη μου και έχει ρίζες στο παρελθόν αλλά και αντικρίσματα σε προηγμένες αθλητικά χώρες. Ίσως η λειτουργία του στη χώρα μας να ήταν ελλειμματική αλλά θα έβρισκα ιδιαίτερα χρήσιμη την επαναξιολόγηση του θέματος.