Η… συνεχής υποβάθμιση του σχολικού αθλητισμού
Χρόνο με τον χρόνο βλέπουμε στην χώρα μας, την συνεχή υποβάθμιση της Φυσικής Αγωγής και του σχολικού αθλητισμού, δείχνοντας η πολιτεία και ανάλογοι φορείς ότι έχουν δεν έχουν εκτιμήσει και αξιολογήσει την αξία της Φυσικής Αγωγής ιδιαίτερα δε σε μια δύσκολη εποχή, που ευελπιστούμε τα αρμόδια Υπουργεία (Παιδείας , Αθλητισμού & Πολιτισμού) σε συνεργασία με την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού να αναλάβουν τις ευθύνες τους, απέναντι στους χιλιάδες Έλληνες μαθητές, των ευαίσθητων αυτών ηλικιών, με ουσιαστικές πρωτοβουλίες για την αναβάθμιση της Φυσικής Αγωγής και του Σχολικού Αθλητισμού, στην χώρα μας.
Ορισμένα από τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Σχολικός Αθλητισμός είναι η κατάργηση των Γραφείων Φυσικής Αγωγής, η κατάργηση του προγράμματος ανίχνευσης ταλέντων, η κατάργηση των αθλητικών σχολείων, η κατάργηση του προγράμματος «Αθλητισμός και παιδί», η μείωση των ωρών διδασκαλίας της Φυσικής Αγωγής, η έλλειψη του αθλητικού υλικού στα σχολεία, η ελλιπή συντήρηση αθλητικών εγκαταστάσεων, η έλλειψη του μαθήματος της αθλητικής παιδείας.
Ωστόσο, δεν είναι πρωτίστως οικονομικά, αλλά κατά βάση θεσμικά, προγραμματισμού, ορθολογικής διαχείρισης και αξιοποίησης του έμψυχου δυναμικού, που μπορεί κάλλιστα να σταματήσει η συνεχείς υποβάθμιση της Φυσικής Αγωγής και του σχολικού αθλητισμού.
Ο σχολικός αθλητισμός με τις κατάλληλες προϋποθέσεις μπορεί να αποτελέσει σημαντική εκδήλωση της κοινωνίας μας, δημιουργώντας τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την σωματική, ψυχική και ηθική υγεία των νέων μας ενόψει μάλιστα της μετάβασής τους στην ενήλικη ζωή. Η αναβάθμιση του σχολικού αθλητισμού προϋποθέτει την παράλληλη αύξηση των αντίστοιχων δαπανών, ώστε στο τέλος η άσκηση και γενικά η αθλητική δράση να αναδειχθούν βασικά στοιχεία της σχολικής ζωής.
Επιπλέον, ας μην ξεχνάμε ότι με επίσημα στοιχεία που έχουν δημοσιευτεί, στο σύνολο των σχολείων της χώρας κλειστά γυμναστήρια διαθέτουν το 6,8% των Δημοτικών και το 22% των Γυμνασίων και των Λυκείων. Μια αύξηση βλέπουμε στους ανοιχτούς χώρους, ενώ στις αίθουσες που αφορούν την προσχολική ηλικία το ποσοστό δεν ξεπερνάει το 19,2 %.
Το 77% των μαθητών του δημοτικού είναι κινητικά αδρανείς και έχουμε αύξηση των ποσοστών των υπέρβαρων και παχύσαρκων παιδιών κατά 20% την τελευταία δεκαετία. Συνέπεια αυτών είναι η μείωση της αερόβιας αντοχής, δηλαδή της φυσικής κατάστασης, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρδιαγγειακών και άλλων παθήσεων, παράλληλα με την κορύφωση της παιδικής παχυσαρκίας στην χώρα μας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση τα τελευταία χρόνια «χτυπάει καμπανάκι» γι’ αυτά τα θέματα, λαμβάνοντας υπόψη ορισμένα στοιχεία που αφορούν την πρόωρη θνησιμότητα, τα επίπεδα παχυσαρκίας, το διαβήτη, τον καρκίνο του μαστού και του παχέος εντέρου, την ισχαιμική καρδιοπάθεια και άλλες παθήσεις σε όλη την Ευρώπη.
Γ.Π.
